Verklaring van voorzitter Von der Leyen over vredesbesprekingen voor Oekraïne

Oekraïne stond de afgelopen dagen centraal in veel discussies.

Elk geloofwaardig en duurzaam vredesplan moet in de eerste plaats het doden stoppen en een einde maken aan de oorlog, zonder de kiemen te zaaien voor een toekomstig conflict. We zijn het eens geworden over de belangrijkste elementen die nodig zijn voor een rechtvaardige en duurzame vrede en de soevereiniteit van Oekraïne.

Ik wil er drie onder de aandacht brengen.

Grenzen kunnen niet met geweld worden veranderd.

Ten tweede kunnen er als soevereine natie geen beperkingen zijn voor de Oekraïense strijdkrachten die het land kwetsbaar zouden maken voor toekomstige aanvallen en daardoor ook de Europese veiligheid zouden ondermijnen.

Ten derde moet ten volle rekening worden gehouden met de centrale rol van de Europese Unie bij het veiligstellen van de vrede in Oekraïne.

Oekraïne moet de vrijheid en het soevereine recht hebben om zijn eigen lot te kiezen. Zij hebben gekozen voor een Europese bestemming. Het begint met de wederopbouw van het land, de integratie ervan in onze eengemaakte markt en onze industriële defensiebasis, en uiteindelijk met de toetreding tot onze Unie.

We zullen onze samenwerking met Oekraïne, onze lidstaten, de Coalitie van de Wil en de VS voortzetten om echte vooruitgang te boeken in de richting van vrede.

Wat belangrijk is, is dat we als partners op één spoor vooruitgaan. En ik wil eindigen op een punt dat voor mij persoonlijk belangrijk is.

Een cruciaal element dat deel moet uitmaken van elke overeenkomst.

De terugkeer van elk Oekraïens kind dat door Rusland is ontvoerd. Van alle verschrikkingen die door de Russische oorlog zijn ontketend, snijdt niemand dieper dan dit. Tienduizenden jongens en meisjes zitten nog vast in Rusland. Bang en verlangend naar hun geliefden. We moeten deze kinderen bovenaan de mondiale agenda plaatsen.

Daarom organiseren we samen met Oekraïne en Canada een top van de Internationale Coalitie voor de Terugkeer van Oekraïense kinderen. We zullen niet rusten totdat elk van hen herenigd is met hun families, in hun huizen, waar ze thuishoren.